Majewski Kazimierz Stanisław

Majewski Kazimierz Stanisław (vel Olszewski vel Sobolewski) „Wszebor” („Bosman”, „Góral”)

Ur.26 VII 1922 w Warszawie, s. Stanisława i Zofii z d. Ogonek.

Wcześnie stracił ojca, wychowywała go matka. Uczęszczał do Gimnazjum Mechanicznego ( do 1939 I-sza Męska Szkoła Zawodowa im. Konarskiego) w Warszawie (Wola). W VI 1942 po ukończeniu 4 klas na kierunku ślusarsko-mechanicznym zdał egzamin czeladniczy i podjął pracę jako ślusarz w Fabryce Piór Stalowych K. Wasilewski i s-ka przy ul. Płockiej.

Późną jesienią 1939 lub na początku 1940 r. nawiązał kontakt ze środowiskiem Zadrugi. Uczestniczył w spotkaniach dyskusyjnych organizowanych przez to środowisko, z racji żywiołowości i chęci działania jego młodsza część określana była przez Stachniuka mianem „kosynierów”. Był w grupie której spotkania organizował m.in. Józef Kowalczyk „Sławbor”. Przyjął imię „Wszebor”. W 1940 wprowadził do środowiska „Zadrugi” swojego kolegę z gimnazjum, Teodora Jakubowskiego („Todek”, „Wodzibor”). Potwierdził fakt używania początkowo przez to środowisko „pozdrowienia rzymskiego”, z czego zrezygnowano wobec złych skojarzeń w warunkach okupacji niemieckiej.

Do 1941 służył w Konfederacji Wojskowej, następnie przeszedł do ZWZ, używał tam pseudonimów: „Bosman” "Góral" i konspiracyjnego nazwiska "Kazimierz Olszewski".

Wiosną 1943 brał udział w likwidacji Henryka Rybki, który przyznał się do zamiaru zabicia liderów Zadrugi, za co został zaduszony przez Teodora Jakubowskiego. Majewski wraz z Ryszardem Remiszewskim („Jarobój”) i Zbigniewem Chwalbogowskim obstawiali tę akcję.

W Powstaniu Warszawskim walczył w Zgrupowaniu „Waligóra”, plut. 343, następnie w zgrupowaniu kpt. „Hala” (W. Stykowskiego). 3 VIII ranny w głowę w walce przy ul. Górczewskiej, opatrzony następnego dnia powrócił do oddziału. Powtórnie ranny 19 VIII (postrzał w nogę i w rękę) na ul. Waliców podczas likwidacji niemieckiego strzelca wyborowego (tzw. „gołębiarza”). Następnie leczony w szpitalach polowych.

Po kapitulacji powstania trafił do obozu przejściowego w Ożarowie, następnie do Stalagu 344 Lamsdorf (Łambinowice), a 17 XI 1944 przeniesiony do Stalagu VIII C Sagan (Żagań). W lutym 1945 jeńców pognano pieszo do kopalni miedzi w okolicach Gotha, gdzie 2 IV został wraz z innymi uwolniony przez oddziały armii USA.

Następnie przebywał w obozie przejściowym w Nordheim skąd w lipcu 1945 powrócił do kraju.

We wrześniu 1945 na propozycję kolegi z konspiracji Władysława Hańskiego dokonuje z nim napadów rabunkowych – w IX 1945 na jubilera w Warszawie (po wymianie ognia z milicjantem ranny w rękę) i w X 1945 w Piotrkowie Trybunalskim. Aresztowany i osadzony w areszcie w Warszawie ucieka w drugiej połowie XII 1945 (wraz z Hańskim i 2 innymi więźniami).

Ukrywa się w Szczecinie gdzie nabywa w 1947 kartę repatriacyjną przy pomocy której uzyskuje inne dokumenty na nazwisko Sobolewski Kazimierz. Osiedla się we Wrocławiu gdzie zawiera związek małżeński i pracuje jako malarz.

Aresztowany 27 V 1953. W toku śledztwa nie wyszły jego powiązania z „Zadrugą” ani szczegóły służby w AK – podał w śledztwie, że w Powstaniu Warszawskim służył w PAL. Skazany 7 I 1954 wyrokiem WSR w Warszawie na karę łączną 5 lat więzienia za napady rabunkowe, posiadanie broni, fałszowanie dokumentów i ucieczkę z aresztu. Jego adwokat, mec. Nowogródzki wniósł skargę rewizyjną, którą uwzględnił NSW skazując Majewskiego w dn. 26 II 1954 na karę łączną 2 lat pozbawienia wolności i 1 rok pozbawienia praw publicznych i honorowych.

Z więzienia zwolniony w XII 1954, w ramach warunkowego przedterminowego zwolnienia (uwzględniono też fakt wyrabiania przez więźnia 135 % normy).

Po odbyciu wyroku powrócił do Warszawy gdzie pracował w swoim zawodzie. W 2005 opublikował fragmenty swoich wspomnień.

W 2009 – 2010 udzielił informacji T. Szczepańskiemu.

Pozostał z przekonań zadrużaninem, chociaż wyrażał je językiem niefilozoficznym. Łączył polski patriotyzm z krytyczną oceną kościoła katolickiego w życiu narodu i z zarazem z antykomunizmem i krytyczną oceną roli lobby żydowskiego.

Zmarł w Warszawie 20 II 2012, pochowany na Cmentarzu Powązki Wojskowe.

Kazimierz majewski około 1950 z danych IPN

Źródła:

Archiwalne

IPN BU 1015/378 Majewski vel Sobolewski

Teodor Jakubowski Skarga kasacyjno-rewizyjna w: „Dokumenty z procesu Jana Stachniuka i towarzyszy” w: „Trygław” nr 5 ( 2001) (Oryginał: APW m.st. W-wy, sygn. akt K 118/52)

Internetowe

http://www.1944.pl/historia/powstancze-biogramy/Kazimierz_Majewski_7 (strona Muzeum Powstania Warszawskiego)

Inne:

Majewski K. Dwa dni z życia powstańca, „Budapress” styczeń 2005 ( fragmenty wspomnień)

Informacje ustne Kazimierza Majewskiego.

T. Szczepański