Kwiecińska (Szajner) Ewa "Dobroniega"

Kwiecińska Ewa, (I voto Szajner), ur. 18 XII 1910 w Chodorowie (woj. lwowskie) c. Henryka i Julii z d. Jarosz. Inżynier chemik, studiowała na Politechnice Lwowskiej.

Do września 1939 pracowała w Zakładach Chemicznych „Boruta” w Zgierzu i tam mieszkała. Poprzez znajomość z Bogusławem Stępińskim (prawdopodobnie romans, będący przyczyną rozpadu jego pierwszego małżeństwa) weszła w krąg formowanego przezeń łódzkiego środowiska zadrużan. Publikowała na łamach pisma „Zadruga” jako „E. Świeboda”.

Od listopada 1939 uczestniczyła w formowanej przez Stepińskiego konspiracyjnej grupie związanej ze Stronnictwem Pracy, o orientacji późniejszego „Zrywu” (poza nimi m.in. Stanisław Szczepaniak, Lucjan Kieszczyński, Franciszek Juszczak).

Po aresztowaniu Bogusława Stępińskiego przez Gestapo, (co nastąpiło w Łodzi 10 maja 1940) wyjechała do Warszawy.

Tam pracowała i zawarła małżeństwo, brak informacji o związkach z konspiracją.

8 VIII 1944 wywieziona przez Niemców z Warszawy do obozu pracy w Waldenburgu (Wałbrzych), gdzie przebywała do 20 V 1945.

W 1945 przebywa w Dzierżoniowie (Reichenbach), od maja do lipca pracując w grupie operacyjnej Ministerstwa Przemysłu (przejmującej poniemieckie zakłady przemysłowe).

Latem 1945 osiedla się w Złotym Stoku (wówczas do 1946: Równe) pracując w tamtejszych zakładach przemysłu arsenowego. W VI 1946 wstąpiła do PPR. W 1948 usunięta ze stanowiska pod fałszywymi zarzutami (niedbalstwo, wrogi stosunek do państwa i przebywanie w środowisku osób podejrzanych). Rozpracowywana przez PUBP w Ząbkowicach Śl., sprawa o krypt. „Ruda”, materiały prawdopodobnie nie zachowały się. Uczyła następnie w średniej szkole chemicznej w Złotym Stoku.

W 1951 przenosi się do Gliwic gdzie pracuje jako inż. chemik w Biurze Projektów „Biprochem”, a po jego podziale na biura branżowe – w Biurze Projektów i Studiów „Biprokwas” (od lat 70-tych- Biuro Proj. i Realizacji Inwestycji „Biprokwas”), aż do emerytury.

Zaangażowała się w działalność gliwickiego środowiska esperantystów, opanowała język esperanto i uczyła go innych zainteresowanych.

W l.80-tych nawiązał z nią kontakt B. Stępiński usiłujący ożywić środowisko zadrużan, ale brak danych o jakiejkolwiek jej działalności na tym polu.

Zmarła w Gliwicach 28 II 1995. Pochowana na cmentarzu Lipowym w Gliwicach.

Zamężna z Henrykiem Szajnerem, mąż zginął podczas Powstania Warszawskiego. Syn Henryk ur. 1945.

Źródła:

Archiwalne

IPN 00231/153 t 1 (Tam jako Kwiecińska-Szejnerowa Ewa)

List B. Stępińskiego do J. Brueckmana (kserokopia w zbiorach autora)

Literatura

Kieszczyński Lucjan Pamiętnik… t 2 W-wa 1996;

Wacyk A. Jan Stachniuk 1905-1963. Życie i dzieło, t I 1976, t II 1978, t III1984, mps pow.

Inne: informacje J. Tichanowicza (Złoty Stok), Adama Minca (Gliwice); Stanisław Mandrak (Gliwice), Aleksandra Zdechlika (Gliwice)

Internet

www.zlotystok.pl