Kubicz Stanisław

Stanisław Kubicz s. Jana i Katarzyny z d. Trojan ur. w Świlczy (okolice Rzeszowa) 9 X 1923 w rodzinie rolników. Uwaga: w tej samej miejscowości urodził się inny Stanisław Kubicz s. Walentego (prof. pediatra).

Uczęszczał do gimnazjum jednocześnie pracując w rodzinnym gospodarstwie rolnym, co było koniecznością wobec wyjazdu jego ojca do USA, gdzie zmarł.

Od jesieni 1939 związany z miejscową konspiracją ZWZ-AK (placówka „Świerk”: Świlcza-Trzciana). Uczestniczy w tajnym nauczaniu.

24 VI 1944 aresztowany przez Gestapo w domu rodzinnym ( z nieznanych przyczyn, być może donos?), przewieziony do Rzeszowa, a po kilku dniach wysłany do niemieckiego obozu koncentracyjnego Sachsenhausen (nr obozowy: 87881), gdzie przebywał do ewakuacji obozu w kwietniu 1945.

W obozie związał się z grupą zwolenników „Zadrugi” kierowaną przez Bogusława Stępińskiego „Wojsława” (tam m.in. Brueckman Józef „Jarosław”, Flis Józef „Sambor” i Rychlik Czesław „Mestwin”). Nie jest znane jego imię zadrużne.

W kwietniu 1945 został wraz z innymi więźniami obozu ewakuowany w kierunku na północny zachód (ewakuacja niekiedy określana jako „marsz śmierci” z racji umierania więźniów z wycieńczenia w trakcie marszu i dobijania nie mogących iść przez eskortę). W trakcie przemarszu ich grupa zostaje porzucona przez eskortujących ich esesmanów, wówczas więźniowie zorganizowani w grupy narodowe i niektórzy zaopatrzeni w porzuconą broń pod kierunkiem grupy polskiej 3 V weszli do Schwerina zajętego przez armię USA.

Wraz grupą zadrużan – b. więźniów znalazł się w Lubece gdzie współpracował z B. Stępińskim w wydawaniu pism zadrużnych – „Arkona”, „Zaranie” (1945) i „Kuźnia” (1945-1946).

W lutym 1946 zdał maturę w Lubece. W tymże roku rozpoczął studia medyczne w Hamburgu, a następnie wyjechał do Paryża, z transportem studentów polskich zorganizowanym przez władze amerykańskie (prawdopodobnie w ramach rozwiązywania problemu „dipisów”). Na pewien czas przeniósł się do Grenoble gdzie studiował fizykę, chemię i biologię.

W Paryżu powrócił do katolicyzmu, pod wpływem znajomego księdza, stając się od tej pory gorliwym wyznawcą tegoż. Posłał do szkoły katolickiej swojego syna, pomimo że wiązało się to z opłatami.

W 1949 rozpoczął studia w Paryżu w Szkole Weterynarii Maisons-Alfort. W 1955 został lekarzem weterynarii, a w 1956 uzyskał stopień doktora. Mieszkał i pracował w Paryżu gdzie prowadził przychodnię weterynaryjną, był także redaktorem naczelnym pisma „Le praticiene veterinaire” („Praktykujący weterynarz”).

W 1959 uzyskał obywatelstwo francuskie, do śmierci jednak czuł się Polakiem. Zmarł na zawał serca w Paryżu 2 IV 1982.

Żonaty z Michaliną Michalak, dzieci: Richard,(1951), Aline (1956) i Valerie(1961).

Źródła

Archiwalne

IPN BU 01236/1314 t I Informacja o Zadrudze z 30 XII 1950 (nazwisko wymienione poprawnie w cytowanych zeznaniach B. Stępińskiego)

Literatura

Grott Bogumił Arkona, „Zaranie”, Kuźnia”, „W Drodze”, „Stanica” – pisma wydawane przez zadrużan w brytyjskiej strefie okupacyjnej w Niemczech, w: „Kwartalnik Historii Prasy Polskiej”, XXI,2 – tam błędne nazwisko „Kubica”(ale odręcznie poprawiona przez B. Stępińskiego na zachowanym egzemplarzu nadbitki w/w tekstu, będącej niegdyś w jego posiadaniu).

Tenże Religia, cywilizacja, rozwój. Wokół idei Jana Stachniuka, Kraków 2003

Rychlik Czesław Człowieczy egzamin, mps. (Wspomnienia z obozów, kopia w zbiorach autora, inna kopia znajduje się w zbiorach Ossolineum, tam błędnie nazwisko „Stanisław Kubic”, poprawnie jednak niektóre dane identyfikujące).

Szary Artur Stanisław Kubicz (1923-1982)…niezwykłe losy człowieka, „Trzcionka” nr 69/2014

Inne

E-maile Richarda Kubicza do autora.

Tomasz Szczepański