Kucharski Zbigniew "Unidróg"

Kucharski Zbigniew „Unidróg”

Kucharski Zbigniew s. Kazimierza i Natalii z Lipieckich, ur. 14 XII 1923 w Łodzi, w rodzinie drobnomieszczańskiej (ojciec był buchalterem), brat Edmunda. Rodzina posiadała niewielki majątek ziemski na Ukrainie, (ojciec pracował w jednej z tamtejszych cukrowni) utracony po 1920r., w wyniku czego osiedlili się w Łodzi. Możliwe, że Kucharscy pochodzili z drobnej szlachty herbu Korab.

Uczył się gimnazjum w Łodzi w l. 1935-1939. W l. 1937-38 był członkiem Sodalicji Mariańskiej.

W l. 1939-1945 mieszkał w Łodzi i od 1940 pracował jako tkacz w fabryce Eiserta. Symulując chorobę uniknął wywózki na roboty do Niemiec. Skupił wokół siebie małą grupę kolegów z pracy wspólnie dokształcających się, m.in. Zbigniew Baltazar Banasiak i Tadeusz Sakiewa.

W I lub II 1940 (lub w 1941 wg wspomnień Kieszczyńskiego) poznał za pośrednictwem Lucjana Kieszczyńskiego działaczy SP (z frakcji późniejszego„Zrywu”) i zwolenników „Zadrugi”: Stanisława Szczepaniaka i Franciszka Juszczaka. Został zadrużaninem przyjmując imię Unidróg, co odbyło się w 1941/1942 podczas uroczystych konspiracyjnych postrzyżyn w lokalu łódzkiego sympatyka Zadrugi Feliksa Konopki. Zwolennikiem Zadrugi został też jego starszy brat – Edmund. Obaj bracia uczestniczyli w działaniach łódzkiego środowiska „Zrywu”.

Jesienią 1944 został wywieziony przez Niemców na roboty przymusowe (kopanie okopów) pod Płock gdzie przebywał do I 1945. Po przejściu frontu powrócił do Łodzi.

W III 1945 został przyjęty do Centralnej Szkoły MBP, którą ukończył z I-szą lokatą w VI 1945 w stopniu ppor. Następnie był instruktorem (wykładowcą) w tej szkole ucząc historii i przedmiotów politycznych.

W początkach 1946 on i jego brat spotkali się w Łodzi z Janem Stachniukiem w celu organizacji tutejszego środowiska zadrużnego, następnie zorganizowali kolejne szersze spotkanie z udziałem lidera „Zadrugi”, który namawiał ich do współpracy z poznańskim „Zrywem”. Z chwilą powrotu do kraju Bogusława Stępińskiego nawiązał on kontakt z Kucharskim informując go o organizowanych przez siebie spotkaniach łódzkiego środowiska zadrużan.

O wszystkim tym Kucharski nikomu nie meldował i zataił swój udział w Zadrudze w ankiecie personalnej. Zataił też fakt przynależności brata do AK (w późniejszych przesłuchaniach utrzymywał, że nie wiedział o tym), oraz fakt, że jego teść Piotr Kaczyński (repatriant z Wilna, zesłaniec) został aresztowany i skazany w 1949 za krytyczne wypowiedzi o ZSRR.

W 1948 przeniósł się wraz ze szkołą do Legionowa k/W-wy.

W XI 1949 został przesłuchany przez Biuro d/s Funkcjonariuszy MBP na okoliczność swojej przeszłości, tłumacząc, że „Zadruga” była tylko grupą samokształceniową. O treści przesłuchania powiadomił Banasiaka, sugerując mu taką linię obrony.

1 II 1950 został aresztowany, podczas przeszukania mieszkania znaleziono u niego maszynopis pracy Stachniuka „Człowieczeństwo i Kultura”, autor dał mu do zapoznania się przed drukiem.

28 II 1950 dyscyplinarnie zwolniony ze służby i usunięty z PZPR.

Od III 1950 pracuje (z polecenia MBP, być może czyjaś protekcja?) w PBP „Orbis” w Warszawie, gdzie pracował na różnych stanowiskach niskiego i średniego szczebla do emerytury. Zamieszkał w Warszawie. Nikogo z rodziny nie informował o zadrużnym epizodzie swojego życia a synowie otrzymali katolickie wychowanie. Pod koniec życia sympatyzował z NSZZ ”Solidarność” jednak nie angażował się w działalność społeczną.

Żonaty z Krystyną z d. Kaczyńska (1947), synowie: Jarosław (ur. 1948) i Andrzej (ur. 1956).

Zmarł w Warszawie 3 III 1993.

Źródła

Archiwalne

Archiwum IPN

IPN BU 2264/549 Akta personalne kpt. Kucharski Zbigniew syn Kazimierza ur. 1923

IPN BU 0193/2785 Kucharski Zbigniew

IPN BU 01222/3002 Banasiak Zbigniew Baltazar

Literatura

Kieszczyński L. Pamiętnik z lat dziecinnych i wczesnomłodzieńczych Sosnowiec Łódź, Warszawa 1997;

Inne

Informacje rodziny.